Laatst een filmpje gezien met Bruce Lipton, een celbioloog die biologisch onderzoek verbindt met spiritualiteit.
Ik was onder de indruk.
Wat het meest is blijven hangen is dat we ons vormen in onze eerste 7 levensjaren. In de eerste jaren leer je eigenlijk de basis die je je verdere leven gebruikt. Je volgt je omgeving, doet na wat je voorgeleefd wordt. Het is niet voor niets dat je in je volwassen leven weleens hoort dat je net je vader of moeder bent. Of je dat nou leuk vindt of niet.
Je cellen delen zich keer op keer en voeden zich met je bloed. Je brein geeft een bepaalde chemie aan je bloed. Als je je geliefd voelt geeft het brein een seintje waardoor er groeihormonen vrijkomen.
Als je in een stressvolle omgeving of situatie bent geeft het een ander hormoon (cortisol, adrenaline en noradrenaline) af.
Deze hormonen zijn super effectief als je daadwerkelijk in een situatie zit waar je snel uit moet komen. Je huis staat in brand of je staat oog in oog met een dier dat niet zo aardig is. Maar voor een prettige ontwikkeling als kind heb je meer aan de groeihormonen.
Noodsituatie
Tegenwoordig ervaren we steeds vaker en langer stress, door al het nieuws dat de hele dag door binnen komt, druk van werk en je omgeving, relatieproblemen. Hierdoor denkt ons lichaam dat we in een noodsituatie zitten.
Stress kan positief zijn, geeft focus en werkt prestatie-bevorderend.
Maar als ons lichaam te vaak of te langdurig de stresshormonen aanmaakt kan dat leiden tot verschillende aandoeningen zoals diabetes, hart- en vaataandoeningen, problemen met de spijsvertering, vermoeidheid en depressie. Je bijnier draait overuren en kan uitgeput raken. Dit geeft vermoeidheidsklachten. Veel mensen zullen dit herkennen.
Het is dus belangrijk dat je je geest, je brein voedt met mooie dingen, met liefde, met rust, ontspanning, creativiteit.
In naam van de liefde
Oxytocine, het liefdeshormoon, heeft ontstekingsremmende effecten en staat bekend om z’n anti-stress effect. Denk aan verlaging van de bloeddruk en het cortisolniveau. Het geeft een gevoel van welbehagen, je voelt je goed, je hebt het gevoel dat je de wereld aan kan. Het gevoel alsof je verliefd bent.
Zover een lesje hormonen en hun werking. Maar waarom zijn de eerste 7 jaar van ons leven dan zo belangrijk?
Het legt de basis van waaruit jij handelt. De dingen die je op de automatische piloot kan doen. En dat is zo’n 95% van alle dagelijkse dingen die je doet. Zo ben je geprogrammeerd in de start van je leven.
Als die basis liefdevol en stimulerend was is er geen vuiltje aan de lucht. Maar er zijn zeker gewoontes die je hebt meegenomen uit je jeugd of vanuit je voorouders, die jou saboteren in je dagelijkse leven. Aannames zoals dat je je niet groter moet maken dan je bent. Dat bescheidenheid siert, dat je de jongste in het gezin bent en gewend bent dat iedereen alles voor je oplost of dat je het nog niet goed genoeg kan. Of je bent de oudste en denkt dat je voor iedereen moet zorgen. Dit zijn aannames die je behoorlijk in de weg kunnen zitten.
Ouwe gewoontes bij het grofvuil!
Gelukkig kan je ook weer deprogrammeren.
Schop die aannames uit je brein en vul het met nieuwe informatie.
Dit gaat helaas niet zo 1, 2, 3, maar oefening baart kunst.
Volgens Bruce Lipton zijn er 3 manieren om je onbewuste brein nieuwe dingen te leren die je daarna bewust kan inzetten. Hypnose, energie psychologie en herhaling.
De eerste 2 doe je niet zomaar, daar heb je hulp bij nodig of specifieke kennis. Maar herhalen van nieuwe gedachtes denken, nieuwe dingen doen, dat kan iedereen.
Je kan vandaag al beginnen met een mooie zin voor jezelf te maken en die dagelijks te herhalen.
Wat denk je van “ik ben gelukkig, ontspannen en heb tijd genoeg om ….” (vul maar in wat je graag wil doen)
Hoe mooi zou het zijn als we deze boodschap ook al aan onze kinderen mee kunnen geven? Dat we ze niet leren om te bescheiden te zijn of om te veel te moeten doen. Maar dat we ze leren ontspannen en tevreden te zijn met hun kwaliteiten. Dat ze mogen onderzoeken waar hun ware passie ligt in plaats van mee te gaan in het schoolsysteem waarin regelmatig getoetst wordt. Een systeem waar het leren en kennis vergaren uit boeken vanuit een schoolbank de manier is. Waar een hoge cito score een norm is, die ook veel ouders extra benadrukken. De kinderen staan op jonge leeftijd al behoorlijk onder druk. En vanuit het hormonen-stukje weet je nu dat dat op lange duur negatief werkt.
Jong geleerd, oud gedaan
Vandaag las ik dat vroeg leren fnuikend is voor de ontwikkeling van het jonge kind. We proberen steeds vroeger allerlei kennis in die jonge koppies te drukken. Maar daar zijn ze nog helemaal niet klaar voor. We kijken vooral naar wat iemand nog niet kan in plaats van wat ze wel kunnen.
Spelen is ontzettend belangrijk. Bezig zijn zonder dat er een doel achter zit, zonder dat het meetbaar is. We vertrouwen ons eigen innerlijke kompas niet meer. Ons eigen gevoel, onze intuïtie.
Als een kind eindeloos naar een stel mieren zit te kijken kan je als volwassene denken “wat nutteloos, laat ik dan in ieder geval samen met m’n kind de mieren gaan tellen, dan heeft het nog zin”. Goed bedoeld, maar eigenlijk zo jammer. Laat het kind lekker zelf kijken en wie weet wat er blijft hangen, wat ze eruit oppikken. Het is waarschijnlijk zeer ontspannend en dat voedt het groeihormoon. Dus niks “nutteloze” activiteit.
Gun jezelf ook dit soort momenten. Proberen om je hoofd wat minder te laten doen, lekker fysiek bezig zijn of gewoon helemaal niets.
De natuur last z’n eigen rustmomenten in. In de herfst laat de boom z’n bladeren vallen en gaat in ruststand. Sommige dieren gaan in winterslaap of in een soort non-actief stand. Wij mensen denken dat we altijd aan moeten staan. Altijd scoren, targets halen, carrière maken. We “moeten” zelfs met vakantie. Nieuwe ervaringen opdoen, bergen beklimmen, knust bezichtigen. Prachtig allemaal, en je moet het zeker niet laten. Maar het mag met mate. De druk mag eraf. We hoeven ons niet te meten aan wat anderen doen. Ons geluk hangt niet af van de buitenwereld. Je geluk creëer jezelf.
Voor een ontspannen en liefdevol leven
- Voed jezelf, je kinderen en je omgeving met liefde en aandacht.
- Gun jezelf tijd en ruimte. Tijd om niets te doen, om fouten te maken tijd en nieuwe ervaringen op te doen.
- Her-programmeer jezelf op de punten die je in de weg zitten, die je energie kosten.
- Gun je kind, je omgeving, je geliefden hun eigen pad. Steun waar nodig maar neem de lessen niet weg. Als je bij jezelf nadenkt en teruggaat naar je jeugd, welke ervaringen denk je dan aan? Waar heb je het meeste van geleerd? Gun dit een ander ook.
Speel, ervaar en geniet.
Dat is de boodschap die ik iedere volwassene mee wil geven en ieder kind gun.