Durf je uit te spreken
Vorige week liep ik met een vriendin over begraafplaats Zorgvlied in Amsterdam. Een hele mooie begraafplaats die nog op ons lijstje stond om een keer foto’s te gaan maken.
De dood is een onderwerp waar niet zo vaak over gesproken wordt. Veel mensen vinden het toch een lastig onderwerp.
Doodgaan is een zekerheid die bij het leven hoort. Ooit is er een einde, niemand weet precies wanneer en hoe die eruit gaat zien.
Speel, ervaar en geniet
Laatst een filmpje gezien met Bruce Lipton, een celbioloog die biologisch onderzoek verbindt met spiritualiteit.
Ik was onder de indruk.
Wat het meest is blijven hangen is dat we ons vormen in onze eerste 7 levensjaren. In de eerste jaren leer je eigenlijk de basis die je je verdere leven gebruikt. Je volgt je omgeving, doet na wat je voorgeleefd wordt. Het is niet voor niets dat je in je volwassen leven weleens hoort dat je net je vader of moeder bent. Of je dat nou leuk vindt of niet.
Ben ik overspannen? Heb ik een burn-out? Of is het gewoon stress?
Ik zie zo vaak, vooral moeders, fietsen door de stad. Tegen de wind in trappen terwijl hun kind heerlijk koekjes zit te eten achterop of in de bakfiets.
Ik zag zelfs laatst een fiets waar een soort tentje was gemaakt achter op de bagagedrager. Zo kan je kind lekker droog zitten terwijl jij door de regen fietst. Superlief, toch?
Want ja, ons kind moet het goed hebben. Daar zorgen we zo goed voor, dat we ze met alle liefde in ons heel veel levenslessen ontnemen.
